PİSMANLİK AFORİZMASİ

Uykusuz gecelerin anaforundan kıvrılarak uyandığım hayallerden sıçrıyorum.

Pişmanlığın avuçlarında sıkışırken ruhum? gözlerimde temizlemesi için emir almış yağmurlar bekliyor.

Katilim oluyor sözlerinden damlayan fikan. çaresizliğimden dem vuruyorum. inanmayan bakışlar iğneliyor bedenimi... liğme liğme oluyorken? yeniden diriliyorum. süzülmüş dünlerin ışıklarından sesleniyorum.

- Soldurduğun güneşti aydınlatacak yarınları

Sessliğinde boğuluyorum tüm hal?siz?liğimle yeter! a(l)danmışlıkların bıçak sırtlarından dönüyorum. sırtımda en yakınımın eli. sıvazlamıyor sözlerimi. kanıyorum sırtımdan sana.. hala avuçlarındaki yalancı ihanetten dem vuruyorsun. oysa acıların ağzından boğazına yuvarlanıyor en can alıcı yanlarım. yalan ve ihanet yutkunuyor komple beni. sen en yakın(malar)ımla yan-yana..

Bedelini ödediğim "debdebeliğinden sıyrıl" diyorsun aşkın! aşk bana lütuf olur parmaklarından akerken? lütfuna yakarıyorum.

Bedbaht sitemlerim ayyuka tırmanırken? her damlada yeniden çarpıyor yerden yere...

Pişmanım!

Saflığın toğrağında yeşeren ümitler biçtim sana. külleri bile yakarken insafından kırıntılar umuyordum oysaki.. ve yokluğun hiçliğinde hiç olarak yaşa?yama?mayı borçlandım sana yeniden? umursamazlarda yalancıları vurdurdun satırlarında

Her satırına yalan?cı? harfler işlenmişti. en olmazından vuruluyor gece? zifiri kuyulara düşüyorum düşlemelerimden.

Yeter diye avazından çıkıyorum. bıkkınlığında heyula olmuş? aşağılara süzülüyorken yanaklarından inandıramıyorum tümcelerimle...

Sana avaz avaz "sus"uyorum. bağrı yanmış tüm cümlelerimle kurak çöllerine susuyorum e susturuyorum en sonunda kılıçtan keskin bakışlarından sızarak kaçan anıları..

Emine Sultan/2011
Bu yazı 2058 kişi tarafından görüntülendi.